Gülüşlerin Şiiri - Ali Ziya Çamur

- İ. KAYPAKKAYA’YA -

Düşen tetikteki yitik parmakta
Paramparça bir mevsimdir duruşun.
Acılar geceyi ağulamakta,
Ağıtları demliyor haykırışın.

Gülüşlerin dokunuşlardan uzak!

Gölgesinde umut saklı dağlarda
Yarıyor havayı bungun nefesin.
Buzlara kazınmış kıl bir ihbarda
Bedenine dökülüyor kanlı kin.

Gülüşlerin aldatıcı bir tuzak!

Fırsatlar yüzlerden döküldü kir kir
Donduran kahırlar kusuyor gece.
Beklentiler yorgun, umutlar bakir
Susuşlarda yıldızlandı işkence.

Gülüşün zulamda bitimsiz erzak!

Tahammüllerin son durağında
Tararken dipleri beklentilerim,
Parçalanıverdi al dudağında
Koptu son yerinden ilintilerim.

Bakışlarım, gülüşlerinde tutsak!

Kundaklanmış acılarda sarsıldım
Kıblemde sabrının fotoğrafları.
Kararan şafakta ben de asıldım,
RÜZGÂROĞLU, duymaz itirafları.

Gülüşünden eksik bakışlar aksak!