Gülşen Gülmez Şiirleri - Şair Gülşen Gülmez

Toz duman ortalık
Keskin bir yanık kokusu
Genizleri yakıyor
Alevler gök yüzüne uzanmış
Çığlık çığlığa koşuşturuyor insanlar
Gözleri yuvalarından fırlamış

Uykusu kaçmış gecenin sessizliğine Savurdum anıları Kimi burun kıvırdı çevirdi başını Kimi avuçlarında demledi göz yaşını Duvarda dans etti gölgeler Mum ışığında.. Yağmur toplarken kirpik uçları Soluk bir fotoğrafta.. Ayak izlerini silerken üzerinden Ebruli düşlerin... Suskun yeşili çiğ tanelerinde İpini çektim Çocuksu, masum gülüşlerin... 25.12.2011

Bu toprakta şehidim var
Alamazlar zerresini
İhanet eden kim ise
Tez koparın kellesini..

İndirdiniz inlerinden

Kayboldu karanlığında umutlar
Sızmıyor gün ışığı
Sıkı sıkıya kapanan perdelerin arasından
Sabah oluyor gece beklerken uykuyu
Vurmak istedim bütün şiirleri
Alnının ta ortasından bu gece

Arkama bakmadan, Mumları söndürmeden,gittim... Çoğumu bıraktım, Azımla, gönül sızımla gittim Umutlarımı yaktım yeşil şöminende Külleri savruldu odanın her yerine Ben gittim... Yalanlarını bıraktım çıkarken eşiğe Lazım olur başka birine..ben gittim.. Sıkıca tutarak ellerini gururun Arkama bakmadan.. gittim.. Öğretemedim, öğrenemedin insan olmayı Çürümüş ruhunu çöpe atıp gittim.. Bir yürek dolusu şiir bıraktım Sadakası olsun kalbimin.. BEN GİTTİM... 10.09.2011

Yüreğimin paslı zincirine
Taş bağlayıp salacağım
Boğazın gri sularına...
Suya gömülecek bendeki sen..
Güneş kayboluyor usul usul
Hava buz gibi..

Yok arkadaşım
Devir eski devir değil
İki paraya satılır olmuş dostluklar...
Oysa biz,
Cebimizde paramız yokken
Bir simidi paylaşıp yerdik..

Tüm şehir uykuda
Sahilde dalgalar
Yine şarkımızı fısıldıyor
Damarımda kanımsın
Usulca kapadım gözlerimi
Burdasın işte

Gecenin bir yarısı
Bir hıçkırık sesine
Uyanırsan
Bilki o benim..
Ne seninle
Ne sensiz

Sakın bir daha bana gel deme
Gelirsem yanına, namert olayım
Adımı ağzına almaya kalkma
Anarsam adını, namert olayım.

Rastlarsan bir yerde,bakma yüzüme