Gülşen Destanoğlu Şiirleri - Şair Gülşen ...

nasıl
geçmiş hesabını kanımla tutmak

öyle ya

kandır

bir bahar bayramı
hıdrellez sabahı
hadese kurban verdik
onun çocuklarını

küskün o günden beri

bakın
nasıl da dokunuyorum
en mahrem yerlerinize

önce allak bullak
sonra güç bela toparlayarak

zaman çürük bir diş ağzımda
yalnızlığım zonkluyor arada
adın yetişiyor imdadıma
fısıldıyorum usulca
bir daha
bir daha

bir çocuk çığlığı saklıyorum içimde
yanık elli
kirli yüzlü bir çocuk

dokunma artık diyor
dokunma kimseye

Sır tutmuş aynada
gördüğüm bir yanılsama
eğreti bir gülüş asmış dudaklarına
gözlerini salmış uçurumlara...

Git diyor/durma

uğruna dağ falan delmem
çöllerde de debelenmem

pranga da eskitmiyorum
hasretinden
tereddüt etmeden giderim

sensizliğin ortasında
düşlerin tuzağında
hasretin kucağındayım

aşka düştüm

gözlerinde dururdu zaman
baksan derdim
baksan hiç ayırmadan...
ki her seferinde çatlardı hırsından
bendeki hükmünü yitirdiği an...

ahh gözlerin

diye diye
bir şiiri bitirebilirim

iş