Gülçin Demirci Şiirleri - Şair Gülçin De ...

Kendimle ben
Bir salaş sokaktaki kahvehanede
En köpüklüsünden bir kahve ısmarladım kendime...

Bir kahvenin kırk yıl hatrına
Kırmam artık gönlümü bundan böyle

Sen bir yaz mevsimisin
Ondandır gözlerimdeki ıslaklığın
Sana serilişi...

Gülçin Demirci (2015)

Bin sancılı söz karesiydi
Doğduğun

Ve

Bir an kareliydi sözcüğün

bir umut
dünü unut

bir güvercin kanadında çığlık hasretin

aç göğsünde

Bazen
Taş pamuğa sarılarak düşer hedefine
Sen elinde gonca sanırsın...

Kırmızıya dönmüş gökyüzünün rengi

Şimdilerde kafamı karıştırır

Şeytanın yap dediği...

Şimdi bana,
Biraz anne kokusu
Biraz anne gözü
Biraz anne kucağı
Biraz da anne yüreği olsa...

Mutluluk,
Hazmetme işidir çoğu zaman
Algılarını kapatarak
İç sesini susturarak...

önce nehirleri boğdular
toprak sustu,
gök sel kustu..

sonra düşlerimizi
çocuklar kan kustu,

sanıyor musun ki
bizi ben yıktı
ikimizi de yıkan bilinçaltımızdı...

Gülçin Demirci (2015)