Yel esti gül koptu, gül kan kızıldır
Şu karanlık bozkırda yaşam durmuş
Dal kırık, gül süzülmüş, toprak dertli
Can, gül dalın kucağında kurumuş
Feryat eden bülbüle hüzün kalmış
Gönül, kırılan dalda gül inliyor
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;