Gül İle Bülbül Şiiri - Sinan Bayram

Bir gül açar — sessiz, derin, kederli.
Kokusunda saklı bir sır:
Sevilmek güzeldir, ama dokunulmadan.

Bülbül öter gecenin kalbinde,
Her sesi bir yakarış, bir dua.
Bilmez mi ki, gül dikenlerini boşuna taşır?
Her güzellik, biraz acı ister sonunda.

Aşkları, bir var olma biçimi:
Biri susarak yanar,
Diğeri konuşarak tükenir.
Ve ikisi de bilir — kavuşmak ölmek gibidir.

Fakat işte, felsefesi tam burada:
Bülbül gülü sevmez,
Kendi yankısını sever gülde.
Gül de bülbülü değil,
Kendinde yankılanan o özlemi sever.

Yani aşk, birbirine değil,
Kendini bulmaya giden iki yolcudur.
Gül kalır, bülbül uçar,
Ama hikâye hep yeniden başlar.

Çünkü bazı aşklar,
Kavuşmak için değil,
Evreni güzelleştirmek için var olurlar.

Sinan Bayram