Güç Yoldaş Şiiri - Kasım Kobakçı

Bilişsel uzamda, dört yönü gözledim,
Koca cihan, bireye dar yoldaş.
Vakaları belleğimle inceledim,
İnsanın var olması, güç yoldaş.
*
Bu nasıl bakış, ne biçim tutum
İnanç evrenini, sarmış putum,
İnsanlık görmedi, böyle durum,
İnançsızın gözü, doğruluğa kör yoldaş.
*
Ne duruma düşmüş, Asya, Afrika,
Bütünlüğü ayırıyor, Amerika,
Dönüyor akıl, almaz entrika,
İnançsızın iç dünyası, pis yoldaş.
*
Savruldum, coşkun ırmaktan beterim,
Gerçek konuşur, yalana batarım,
Yanar oldum, derinden derine tüterim,
İçimde sönmüyor, köz yoldaş.
*
İnançsızın kalbinde, kötülük yatar,
Suçunu, masumun üzerine atar,
Bahane bulur, dürüst olana çatar,
Her biri, uğursuz beladır yoldaş.
*
Zorba güçler, amacına eriyor,
Kimi içeriden, kimi dışarıdan vuruyor,
Katiller birleşmiş, insanları kırıyor,
Kanlı göz yaşına doydu, yeryüzü yoldaş.
*
Neden muhtaç olmuş, yiğitler korkağa,
Bu yüzden giriyor, başları belaya,
Hak hukuk nerede, adalet nerede?
İnancı bozuk, Avrupa'ya sor yoldaş.
*
Karar verdim, olanlara bakınca,
Söylemeye görmüyorum, bir sakınca,
El yurdumu, böldürmeye kalkınca,
Kafa vermeye hazırlandım, ben yoldaş.