Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Yani alabildiğince, yani her şeyinle hayatın taa içinde olmak istedin... İstemekle oldun zaten hayatın içinde... Ve artık gri değil, bu şiiri yazdıktan sonra sonsuzluk... göz alabildiğince görebiliyorsun... özünden gelen öz bir anlatım olmuş...
Düşlemeyi düşlemiş olmakla istemeyi istemiş olmak bir fark göztmez görünürken, şu cümle iki anlama açılabiliyor sanki:
'Özledim özlemeyi gizleyip
Binbir bohçaya sardım '
iki ayrı cümle değil sanırım bu. arada virgül yoktu
Çünkü özlemeyi özlemekle istemeyi istemek aynı yere çıkar. son kastettiğim iki dizeye virgül konmaması yerinde olmuş
kısa ve öz anlatım
güzel olmuş
saygılar
Ruhunu özgür bırakmalısın,
kus içindeki tüm zehri,
tertemiz olsun....
Tebrikler Aynur...
yazmadık ne kaldıki....
kutlarım...
Anzarotuma....
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta