Gözyaşı gerçeği yansıtmadığı gibi, sahte gülüşlerde olmuştur maskemiz de. Yalnız bir fark vardır aralarında, biri gözde başlar dudakta biter, diğeri dudakta yeşerir seninle biter.
Bu maskenin altında oynanır sahtelik dolu hayat oyunu. Bankada, evde, otobüs sırasında, işyerinde, sokakta her saniyemiz o sahtelik içinde yaşanır. Tebessümler gerçeği yansıtacak yürekte değildir, hoş görünme çabasıdır, mutlu etme aracı, kandırmaca…
İnandırıcı değildir kanmış gibi yaparız, görmezden geliriz, aynı samimiyetsiz ifade ile karşılık veririz, tez zamanda unutur gideriz, o sahte tebessümleri…
Hayatın sıradanlığı, ya da kendi hayatımızın uğraşlarındadır aklımız o tebessüm anlarında… Karşımızdakinin bizi önemsediğini göstermez dudakların yanağa doğru yaptığı hamle, mutlu etmez bizi. En samimi hallerde bile mevcuttur bu durum, hiçbir insan bizim sevincimize bizim kadar sevinmez, sevinemez, mutluluk oyunudur; “bak ben seni önemsiyorum ve senin mutluluğunu paylaşıyorumdur” bu samimiyetsizliğin adı. Ama paylaşılamaz, tıbben bu mümkün değildir çünkü veya manen. Kim ne kadar yaşayabilir bizi…
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
Uzun bir hastalık gibi
Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı
