Sırların efendisine fısıldarken Aşkımı, o hain rüzgar kırdı, kolumu kanadımı.
Oysa doğan Güneş muştulamıştı adını.
Dökmedim yüreğimi, gölgenin olmadığı hiç bir duvar dibine.
Ve uzatmadım ellerimi, elleriinin uzanmadığı yabanın gurbetine.
İçimin hasretini, örüyorum belik belik, nakış gibi işliyorum, ayrılığı yıllara.
Rengini yitirmiş simaların, arasına gizliyorum hüznümü.
Dövüyorum bağrımı, bağlıyorum bahtımı, ama kan ağlamıyorum seviyorum yaramı.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
kutluyorum yürek sesiniz hiç susmasın şiir tadında kalın.. 10 puan
Yurek usta olunca bir baska yaziyor kalem kah kan damliyor siirden kak ibreti alem oluyor tipki Bu siirde oldugu gibi saygilarimla
... Etkili ve anlamlı
Okuyana zevk veren ifadeler...
Kutluyorum şairi...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta