Gözlerin Mevsimlerde Şiiri - Serpil Koçar

Gözlerin bahar güneşi gibi doğar içime,
Kiraz çiçekleri düşer bakışlarından ruhuma.
Unuttuğum düşler uyanır birden,
Ve ben yürürüm senin ışığında,
Kelebekler konar ellerime, çiçekler serer yoluma.

Gözlerin akşam güneşi gibi kavurur gecemi,
Dalga dalga yükselen ateşler var bakışlarında.
Rüzgâr savurur beni sana doğru,
Ve ben titrerim,
Deniz köpüğü altında kaybolan bir yel gibi, ellerin yokluğunda.

Gözlerin sararan yaprakların hüznü gibi,
Her bakışın içimde bir kırık yaprak bırakır.
Hatıralar düşer gözlerime, rüzgârla savrulan,
Ve ben özlerim,
Sessiz bir göl kenarında yalnız kalan bir ördek gibi.

Gözlerin kar taneleri gibi sessiz, saf ve derin,
Her bakışında donmuş bir göl saklıdır bana.
Soğukta bile ısınır kalbim,
Ve ben beklerim,
Buzun altından süzülen bir nehir gibi, senin baharını düşleyerek.