Deli mayın bir koşturma içinde yetişmeye çalışırken zamana, işinden gücünden kendine ayırdığın sığınak misali alanlara, bir oh çekersin önce sırtın yumuşak yatağa değince.
Sonrasında dalar gözlerin tavana içinden yolcularsın hüzünleri farklı diyarlara.
Kendine bir albüm seçersin eşlik etsin dinginliğine, mırıldanırsın.
Sözler kulağa küpe iki damla yaştan fazlasına izin yok ona göre.
Geçiyor kara günler, karmaşaya bıraktığın bedenin de iyi oluyor.
Huzur hep içinde, güven eski haliyle bildiğin yerde.
Garip bir his sanki içimdeki
Dudağımdaki buruk bir yürek gülümsemesi
Şüphe götürmez bir gerçeğim var
Aşk yansıyor gözümden sensin nedeni
Bunca zaman sonra yinelendim seninle
Buna dair pişmanlığım yok, özürüm de
Yazlar eskiden yakın gelirdi
Şimdi içindeyim sanırsın bir tabloya bakar gibi
Seyredilesi bir yaşam var önümde
Kısmet diyorum ötesi varsayımlar üstüne
Terk-i diyar ettim ruhumu şehirden uzak, senden uzak.
İskelede martılar karşılar beni, içim yükünü boşaltmaya hazır.
Yollar uzun gecelerden geçiyor.
Eski zamanlardan kalma yolculuklar.
Başım camda, gözümde iki damla yaş, lambaları sayıyorum yakalayabildiğimce.
Hızına yetişemediğim düşünceler var zihnimde.
Bilmem ki ağlıyor musun
Zamana soruyor musun
Neler biriktirdik
Hiç dönüp bakıyor musun
Duygular saklıdır sende bilirim
Yaz ortası beden isyan eder
Ten ateşe düşer
Yanar, geceleri soğuk suya böler
Nefes hızlanır
Rüya dağınık, sayıklamayla biter
Adın hep yüreğimde kalsın sevgili
Sen her daim dileğim ol
Pastamda üflediğim mumlar gibi
Dilime yansıyan heyecan titremesi
Kalbimin sesine karşı teklemesi
Başka bir üzüntü bu, kaynağı belki sadece benim içimde
Senin gidişine bağlı gözükse de
Ben tutmadım, sen dağıldın çünkü
Gitmek, bir tür terk edilmekse
Gitmen, kendi karanlığında kaybolmandır
Belki üzüntüm, dağılan kalbini toplayamamamdandır
Bir yok oluş bu, zamansız
Direniş şimdi yükünü indirdi
Pembelerine takıldığım güllerim yere serildi
Bir gidiş belki bu, amansız
Sevdalıydım ya hani, eskiden miydi
Sanki kış önceden bize ait değildi
Sen beni kendine sakladın, hatta kendinden bile sakladın
Kaçtın, dağıttın, yangın yeri sanıp her yeri yaktın, hatta kendini de ateşe attın
Ne gitmeler kaldı, ne söylenmemiş öfkeli sözler
Sonunda çarptığın kapıları yine sen açtın, bak bende kaldın
Ben seni ortalık yerde bıraktım, hatta kalbimi hepten açtım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!