Gözde Hatiboğlu Şiirleri - Şair Gözde Ha ...

Sanırız ki oradalar sevgilerine inandığımız koşulsuz yürekler; hep dönüşü var yolların..
Sanırız ki bırakmaz, yorulmaz, tolere ederler bizi; hep sonsuzdur aşkları..
Ve gün gelir devran döner, açılmaz kapılara çarpa çarpa kanar bedenler..
Boşluktur hayatın, sol yanın, elinden avucundan kayar göz yaşların..
Yalnızlık kalır sevgilerden geriye ve dili geçmiştir zaman; acıtır..
Kayıba inanmak, alışmak kadar zaman alır..

Bir kurşun atımısın yüreğimde
Ölürsen, ölürüm bende
Ses vermezsen geceye
İçimdeki yara kanar, kalamam sevgimle
Bir tek gelirsen iyileşirim
İlacım, simyam, nefesim

Senden sonra ne kalır geriye bilmiyorum..
Nefesimi tuttum, sadece verdiğin sözlerin ardında durmanı bekliyorum..
Bu kadar sıradanlaşmadığını bildiğim hisler, saklanmışlar sanki bulamıyorum..
Yağmurun şiddetine inat, göz yaşlarım içime akıyor..
Silmeye çalışırken geçiyor buğulu buğulu sana dair kareler..
Nefesimi tuttum saniyeleri sayıyorum..

‘Kar topunu büyütmek istemiyorum, hazır değilim ben, yoğunlaşan duygulardan sonra ya üç gün aramazsam, ya başkalarına gidersem, üzülürsün sen.’ Bir yürek düşünün ki dile dökerken sözleri gözleri yok sayıyor. Sözlerin satır aralarındaki manaları bastırıyor. Öyle sağlam duvarlarla duruyor ki sevgilin karşısında canı yanıyor, canı yandıkça daha çok saldırıyor. Kırdığını sanıyor da en çok kendi yanıyor. Kendi savruluyor farkında olmadığı duygusal değişimlerden geçerken. Nasıl tutabilir insan yüreğinden geçenleri, nasıl durdurulur ten çekerken teni. Gitmesine nasıl seyirci kalır ağlarken içindeki çocuk, sevgili hazırken her taşın altına elini koymaya. Kolay mı yok saymak yaşananları, kaybetmeye yakın, dayanmışken bıçak kemiğe batmaz mı her şey yüreğine? Bilinmez ki aşka dair yollarda neler beklediği. Bazen çığ olur kalır bazen küçük bir damlayla dağıtır. Süreçtir aşk, içine farkında olmadan girdiğin çoğu kez. Sorgulamalarınla dengelediğin, emin olduğun düşlerin düşüncelerle pekiştiği ve sana dair bir şey var bende dediğin bir süreç. Eler yalan yaşantıları, zorlar çoğu kez ama seçim gerektirir. Tekliktir önce, sonrasında içinden geçen yollar bize gider ve aslında teki korumaktan uzaklaşmadığın bir süreçte sevdalanırsın işte orda, bildiğin şekliyle. Korkular var belki. Sunulan güveni yok saymadan korkuları sal istersen üzerime ve izle. Nasıl baş ederim gör. Kal diyemedin ya canım, sessizliğime içine akan yaşlarla katıldın ya, savunmaya çalıştıkların biraz daha aşka çekti seni. Görsem de gözlerini neye yarar tutunamadığımız sevgiler şimdi. Tutamadığın yüreğim sıkı sarılsa da sana dönüp arkasını gitti. Gidemedi. Kalamadı da. Her şeydin hiçbir şeyden geçiyoruz hala. Hiçbir şeydin her şeye yakın durdun ama kaçak. Konuşmaya çalıştığın eksik gedik cümlelerden bana kalan ne var? Yerli yerinde, durağan yada durgun suyu bulandırmış olmamın kızgınlığı mı yaşadığın. Üzgünüm derken, kırmak değil niyetim derken ben, konuşamayışın ve boğazına takılan düğüm neden? Aynı gecede ayrı uykuya yatmak seni zorlamaz mı? Canım, sahip olduklarım yeter yalnız yürüyeceğim yollarda, bir süre sonra duraklarım eşlik edersin belki bana. Etme çözemezsen karmaşanı ama. Etme içinden geçeni gözlerime söylemezsen. Söyleyemezsen bu sefer anlayamam belki. Anlayamazsam çok sevsem de kalamam belki. Korkarım o zaman sensizlikten. Kartopu büyür mü? Sen hazır olmayışınla uğraşırken zaten çoktan büyüdü. Aslında baştan beri büyüktü. Bıraksan yüreğini yüreğime, bıraksan yoğunlaşan hislerine, denesen elini sadece bana vermeyi keşke. Bırakmam. Söz dedim. Söz ver dedin. Verdim canım. İlkgözağrımsın ya. Gitmem. Gidemem. Seni seviyorum derken sözümden dönmem. Üzülmem ben, vicdanını önce hastalıklı sevdalardan kurtar, yeter ki üzülme sen. Bayram ya bugün, dargınlık olmaz kızmadım ben. Özledim desem mi demesem mi ikilemindeyim sadece. Özledim oysa. Senin için karışık hislerim yanıltmaz bilirim. Karış biraz. Tutamadığın ve seyirici kaldığın o anımızı düşün tekrar. Acıdım. Acıtmadın ama. Hoşça kal demek zorladı. İki damla yaş daha aktı gözlerimden, öptüğün yerde tuzlu gözyaşım vardı. Doğru davranmanın verdiği huzurdu içimdeki dengeyi tutan. Oysa elinden oyuncağı alnınmış küçük bir kız çocuğuydum güçlü durmaya çalışırken. Şimdi yalnızlığımda varsın. Sana ait içimde kalanları yazıya döküyorum gecenin ortasında. Özlemim büyüyor, aynı his belki sende de. Uykuma geçerken ettiğim dualarım önce varlığına şükranla başlıyor. Sonra senden, benden geçiyor. Dilesem mi bir dilek geceye bayram diye. Duyar sesimi bilirim tanrı gök kubbede. Seçmek zor. Biliyor zaten neler geçtiğini içimden. Dilimde ve yüreğimde adınla, her yaşantıyı kabul ettiğim bir uykuya gidiyorum. Bugün tek bildiğim seni çok sevdiğim, dilerim yarın yüreğimde sevdanla aynı sevgide, verdiğim sözde kalacağım. Ve sen, en tatlı gecelerde benle kal canım..


(12.0cak.2006)

’’İçimde bir yer ağrıyor
Gözümden senler yaş halinde’’

Hangi zaman diliminden kalma bir dize kim bilir
Yüreğimin kuytu köşelerinde gezinirken geçti elime
Acıyan yerlerin zamanından kalma kurumuş bir kabuk

Ne yaptım ben sana yüreğimi açmaktan başka.
Tanrıya şükredip kabul etmekten başka ne yaptım da gözümdeki yaşlarla bıraktın beni.
Hani emek ve aşkla bir sevda yaratmaya çalışıyorduk biz.
Hani hissedilenler karşılıklıydı.
Değişmedi belki hiçbir şey biliyorum ama söyle nasıl davranmalıyım.
Kırgınlığımı tolere edemiyorum.

Yüreğimin sen tarafını yazdım satırlara…
Bitmedi çoğu kez söylemek istediklerim, bazen de söyleyecek söz bilemedim…
Hayatıma dokunan insanlardan öte, öyle bir yer edindin ki kendine yüreğimde, ben bile inanamadım…
Sevmeyi öğrendim, koşulsuz ve çıkarsız bir aşkı yaratmayı denedim senle…
Tanrı belki çocukluktan gelen bir düşü yarattı gözlerinde..
Bir masal belki her gece dinlediğim…

Kaç dostluk saydım parmak hesabımı geçmedi
Gün oldu tüm tanışıkları dost yaptım, sandılar ki yüreğim yerleri
Paylaşımlara katılan her damla yaşta pekişti bazısıyla
Bazısıyla da her göz yaşında geri gittim adımla
Ben vardım vardı ondan kimisi
Yoktum ısrarla hayatıma dahil olma çabalarını gördüm

Normal dışı bir yaşantıyı normalize etme çabası mı benimki? Ayrıntılara takılınca dağılıyor insan, bir adım öteye gidemiyor saplanıp kaldığı bataklıktan. Bataklık.. İçine çekiyor sürekli, tutunabilecek bir şey yok; bırakmalı. Dipte ne var bilmek uğruna anormal tutumlara normal savunmalar bazen yetmiyor. Gerçeklikten kopuş oluyor sanki o noktada. Ne ki gerçek? Dezorganize bir aşk değil mi bu? Kendinle hesabında bile içerdesin, kimin kazanacağı belli mi? Aşk kazanacak. Hadi canım.. Neye göre? Yaşantıları kar saydığında üzüntüde artı bir, cepte. Ya yaşanamayanlar, sahip olunamayanlar.. Sabır gerek deme. Gerek ama. Sonu olmayan soyut bir tutunuş, sabır nerde sınanır ki?

Nedir sevmek? Kendinden çıkan ve ötekinde kendi yansıman. Hadi orda sübjektifsin, ya üçüncü çoğul şahısların gözle gördükleri, orda objektif değil mi aşk veya sevgili? Öyle.. Söyleyemediklerini anlıyorsun da, ya söyledikleri? Onları duyduğunda nereye oturuyor içindeki aşk-ı hüma’da? Tekil bir yaşantıda hayalini kurduğun, elini tutup sıkı sıkı sarıldığın, bir var bir yok, ne olduğunu, ne duyumsadığını bilemeyen, sözde sevdalı ama sevdayı dürtüyle karıştıran bir aşk nesnesine sahipken, tutunma çaban sadece kendi farkındalığın ve hislerinken, üstelik bunları çarpı iki yapmayı güç bela becerirken aşkı aşkça yaşıyor musun?
Sor kendine ne istedin de yüreğin doyumda? Hazzı tattıran, ağza bir parmak balla suskunluğa bırakan sevgili mi karşındaki?

Doğrular ve yanlışlar paralel çoğu kez, hayat eşit şartlar sunuyor birlikteliğe. Her zorlanma elbette bir adım öteye götürüyor. Görmezden gelme, kazdığın kuyunun aleti iğne. Nerdesin şimdi, ya sabır dediğin yerde. Aşksın.. Aşıksın.. Zaten aşık olamamak sorun değil ki. Eksik yanında kalmadı, ruhunun diğer yarısı sevgilin varlığıyla tamamlandı, tamsın. Peki sevgilinin yarımlığını tolere etmeye ne kadar varsın?

Gece yarısı vardiyasındayım yine
Dolunayın ayak izlerini takipteyim sessizlikte
Sisli bir ışıltı hali var şehirde
Esniyor kız kulesi üstüne yıldızları örtmede

Uyu hadi diyorum gezinti bedenime