Gözde Hatiboğlu Şiirleri - Şair Gözde Ha ...

Bazı sessizliklerin yükü ağırdır insan içinde. Bazı sözcüklerin tekrarı vardır döner durur beyinde. Denizin kumsala vuran dalgası gibi gider gelir ve her gidiş gelişte biraz daha kum tanesi götürür yürekten. Gün olur kocaman bir oyuk kalır geriye. Deniz çekilir, kayaların ardından oyuk batar gözlerine. Sözcüklerin her biri yeni oyuklar oluşturmuştur aslında gidip gelen zaman dalgasında. Fark ettiğinde geç kalmış olur musun bilmiyorum. Günlerdir bu soruyu soruyorum kendime.

Ağır bir sessizlik içindeyim lodosun savurduğu şehirde. Sen nerdesin, hangi yokluk hangi boşluk var geride. Yüzünü en son nerde gördüm, sesini duyuşum mucize ama anımsarken ağlıyorum içimdeki boşluk kalıyor sanki geriye. Sözcüklerin yerine yenilerini koymayı deniyorum. Üç maymun misali görmedim, duymadım, konuşmadım diyorum. Bu defa olmuyor can acım. Acıttığın yerlerime aşığım aslında ama olmuyor işte, yüküm kifayetsiz bir dolu sözcük, ağır. Taşıyamıyorum. Döküldü küfemdeki sevda sözcükleri, tekrarlananların yankısı şehre çarpıyor geliyor içime.

Hani böyle dokunsalar ağlayacaksındır ama dışarı yansıyan güvenli ve huzurlu bir gülümsemen vardır bazen. Takılıdır dudağına, onun ardından ağlar için de, görmez bakanlar aslını ve sakladıklarını. Öyle bir hal içindeyim galiba. Seni sakladım gözlerimin arkasında bir gözyaşına. Kapısını kapatıp açtığım iç dünyam küçük bir odada, ahşap bir koltukta oturuyor. İstemiyorum diyorum oraya gitmek içim acıyor. Her gidiş sana yeniden başlamak oluyor. Sonra rüyalarım bastırdıklarımı malzeme yapmış yeni oyunlar yazıyor. Sen başroldesin benimle. Sabaha şaşkın bir gülümsemeyle buna da şükür diyen dilim kalıyor.

Sevişime göz değirirler
Olur olmadık laf ederler
Bilmez ötekiler yürek seni tek geçer

Mekana adım attım
Akıl eskiye takıldı

Tutkulu bir kızgınlık benimki
Nesnesizim
Aşk sadece kendi içimdeki
İkilem tutuyor
Duygu sanıyorum gözümdekini
Seni mi seviyorum

Seni seviyorum..
Böyle kocaman bir yürekle, bazen ya yetmezse yüreğim diye kaygılandığım oluyor.
Seni seviyorum..
Gözümden bile sakınarak üstelik, her gün özenle ve adını anarak başlıyorum güne.
Seni seviyorum..
Sende gördüğüm kendimden başlayarak, gözlerinin en derindeki hislerin farkına vararak.

Yarı bulanık hava misali hüzünden geçen sevinçlerle yazıyorum
Konuğum olduğun gecelerden uzak
Elini eteğini yaşamdan çekmiş de kendinden çekememişlerin isyanını taşıyorum
Sen nerdesin ben nerde
Bunu en çok köprü geçişlerinde Avrupa’dan Asya’ya sorguluyorum
Altımda deniz biraz gri günün ilk saatleri diye

Senden sonra ne kalır geriye bilmiyorum..
Nefesimi tuttum, sadece verdiğin sözlerin ardında durmanı bekliyorum..
Bu kadar sıradanlaşmadığını bildiğim hisler, saklanmışlar sanki bulamıyorum..
Yağmurun şiddetine inat, göz yaşlarım içime akıyor..
Silmeye çalışırken geçiyor buğulu buğulu sana dair kareler..
Nefesimi tuttum saniyeleri sayıyorum..

‘Kar topunu büyütmek istemiyorum, hazır değilim ben, yoğunlaşan duygulardan sonra ya üç gün aramazsam, ya başkalarına gidersem, üzülürsün sen.’ Bir yürek düşünün ki dile dökerken sözleri gözleri yok sayıyor. Sözlerin satır aralarındaki manaları bastırıyor. Öyle sağlam duvarlarla duruyor ki sevgilin karşısında canı yanıyor, canı yandıkça daha çok saldırıyor. Kırdığını sanıyor da en çok kendi yanıyor. Kendi savruluyor farkında olmadığı duygusal değişimlerden geçerken. Nasıl tutabilir insan yüreğinden geçenleri, nasıl durdurulur ten çekerken teni. Gitmesine nasıl seyirci kalır ağlarken içindeki çocuk, sevgili hazırken her taşın altına elini koymaya. Kolay mı yok saymak yaşananları, kaybetmeye yakın, dayanmışken bıçak kemiğe batmaz mı her şey yüreğine? Bilinmez ki aşka dair yollarda neler beklediği. Bazen çığ olur kalır bazen küçük bir damlayla dağıtır. Süreçtir aşk, içine farkında olmadan girdiğin çoğu kez. Sorgulamalarınla dengelediğin, emin olduğun düşlerin düşüncelerle pekiştiği ve sana dair bir şey var bende dediğin bir süreç. Eler yalan yaşantıları, zorlar çoğu kez ama seçim gerektirir. Tekliktir önce, sonrasında içinden geçen yollar bize gider ve aslında teki korumaktan uzaklaşmadığın bir süreçte sevdalanırsın işte orda, bildiğin şekliyle. Korkular var belki. Sunulan güveni yok saymadan korkuları sal istersen üzerime ve izle. Nasıl baş ederim gör. Kal diyemedin ya canım, sessizliğime içine akan yaşlarla katıldın ya, savunmaya çalıştıkların biraz daha aşka çekti seni. Görsem de gözlerini neye yarar tutunamadığımız sevgiler şimdi. Tutamadığın yüreğim sıkı sarılsa da sana dönüp arkasını gitti. Gidemedi. Kalamadı da. Her şeydin hiçbir şeyden geçiyoruz hala. Hiçbir şeydin her şeye yakın durdun ama kaçak. Konuşmaya çalıştığın eksik gedik cümlelerden bana kalan ne var? Yerli yerinde, durağan yada durgun suyu bulandırmış olmamın kızgınlığı mı yaşadığın. Üzgünüm derken, kırmak değil niyetim derken ben, konuşamayışın ve boğazına takılan düğüm neden? Aynı gecede ayrı uykuya yatmak seni zorlamaz mı? Canım, sahip olduklarım yeter yalnız yürüyeceğim yollarda, bir süre sonra duraklarım eşlik edersin belki bana. Etme çözemezsen karmaşanı ama. Etme içinden geçeni gözlerime söylemezsen. Söyleyemezsen bu sefer anlayamam belki. Anlayamazsam çok sevsem de kalamam belki. Korkarım o zaman sensizlikten. Kartopu büyür mü? Sen hazır olmayışınla uğraşırken zaten çoktan büyüdü. Aslında baştan beri büyüktü. Bıraksan yüreğini yüreğime, bıraksan yoğunlaşan hislerine, denesen elini sadece bana vermeyi keşke. Bırakmam. Söz dedim. Söz ver dedin. Verdim canım. İlkgözağrımsın ya. Gitmem. Gidemem. Seni seviyorum derken sözümden dönmem. Üzülmem ben, vicdanını önce hastalıklı sevdalardan kurtar, yeter ki üzülme sen. Bayram ya bugün, dargınlık olmaz kızmadım ben. Özledim desem mi demesem mi ikilemindeyim sadece. Özledim oysa. Senin için karışık hislerim yanıltmaz bilirim. Karış biraz. Tutamadığın ve seyirici kaldığın o anımızı düşün tekrar. Acıdım. Acıtmadın ama. Hoşça kal demek zorladı. İki damla yaş daha aktı gözlerimden, öptüğün yerde tuzlu gözyaşım vardı. Doğru davranmanın verdiği huzurdu içimdeki dengeyi tutan. Oysa elinden oyuncağı alnınmış küçük bir kız çocuğuydum güçlü durmaya çalışırken. Şimdi yalnızlığımda varsın. Sana ait içimde kalanları yazıya döküyorum gecenin ortasında. Özlemim büyüyor, aynı his belki sende de. Uykuma geçerken ettiğim dualarım önce varlığına şükranla başlıyor. Sonra senden, benden geçiyor. Dilesem mi bir dilek geceye bayram diye. Duyar sesimi bilirim tanrı gök kubbede. Seçmek zor. Biliyor zaten neler geçtiğini içimden. Dilimde ve yüreğimde adınla, her yaşantıyı kabul ettiğim bir uykuya gidiyorum. Bugün tek bildiğim seni çok sevdiğim, dilerim yarın yüreğimde sevdanla aynı sevgide, verdiğim sözde kalacağım. Ve sen, en tatlı gecelerde benle kal canım..


(12.0cak.2006)

Cümleler kuruyorum aşka dair.
Hepsinde ikinci tekil şahıs sensin, inadına duygu aynı.
Yaşanmışlıklar geçiyor aklımdan ve sanki yanıyor içimde bir yer.
Sorma; nasıl bir yangındır bilmiyorum..
Neye yada nasıl dua edilir şaşırdım, mistik uğraşlar ekledim hayatıma.
Belki huzur realist ve rasyonalist olmaktan ötedir diye.

Bir kurşun atımısın yüreğimde
Ölürsen, ölürüm bende
Ses vermezsen geceye
İçimdeki yara kanar, kalamam sevgimle
Bir tek gelirsen iyileşirim
İlacım, simyam, nefesim

Kaç dostluk saydım parmak hesabımı geçmedi
Gün oldu tüm tanışıkları dost yaptım, sandılar ki yüreğim yerleri
Paylaşımlara katılan her damla yaşta pekişti bazısıyla
Bazısıyla da her göz yaşında geri gittim adımla
Ben vardım vardı ondan kimisi
Yoktum ısrarla hayatıma dahil olma çabalarını gördüm