Görünen Şiiri - Can Bahadır Yüce

sanki güzlerin arkasından görünür
o, sözlerle uzun açtığın yumak,
küllerin peşinde soğur ve kömür
gibi... kalsın, şimdi gözden kaybolmak

zaman taşların içtiği yerde durur
geçmiştin onları; eğildin ve sendin;
yüzün bahçelerin yüzüne doğrudur,
çocuklar, balkonlar ve kendin...

görünür o günlerden, silik ve dalgın
ne varsa; yüzler, renkler ve hatta...
bir güzü okur gibi bıraktın
o sararmış sözleri kâğıtta...