“Veysel’i gören gözleri gördüm! ”, ne muhteşem bir iltifattır aşkla yanan bir garip Veysel için. Veysel’i gören gözlerdeki görmüşlüğü tatmak, Veysel’de olan aşkın ateşini, onu gören gözlerde görmek. Sevgiliye âşık gözleri gören gözleri görmüşlükle mutmain olmak ve bunu dillendirmek ne hoş.
Sevgili! Senin sevgi ile baktığın gözlere sahip olamamak ne kötü. Senin sevgi ile bahsettiğin gözlere sahip olamamak ne kötü. Sevgi ile bahsettiğin gözlerde görülen olamamak ne kötü. Seni hakkıyla sevmeye güç yetiremeyen bu kör gönle sahip olmak ne kötü…
Ey Sevgili! Bırakma bizi bu kötülük halinde. Seni sevenlerden, senin sevdiklerinden, senin sevdiklerini sevenlerden eyle bizleri, senin sevdiklerinin sevdiklerinden eyle, şu gönlümüzü kurtar göremeyişlerin karanlığından. Bizleri görenlerden, görünenlerden eyle Ey Sevgili! …
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta