Ey gönül, gönül ehline düşmez isen
Ömrün karalar bağlandığın günündür
Yıldızlarla donattığın dünyan yere serilir
Ufuk çizgileri daralır, zindan kaleye düşersin
Gördükçe gizli dertlerin örülür, umutlar yere serilir
Çözdükçe bağlanır düğümlerin, kördüğüm yaşantın
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Ey gönül, Gönül kuşu bir kez girer kafese
Kafesi severse türküler dokur yasında
Kafes severse kuşu, kafeste teller, coşar
Altına bezenir, kirinden arınır arınır ışılar
Gönül ehlidir ki kargayı bülbüle çevirir
Allar pullar, lal diller çözülür, türküler dizilir
Gönül ehli değilse ki şakıyan diller lal olur
Kanat yolunur, kınalı tüyler yolunur, kel aynak olunur tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta