Gönül Çoşkun Şiirleri

Bir sessizlik bir durgunluk bir iç çağlayış ne oldunu bile bilmeden
Bıçağın sırtında uçurumun kenarındayım sanki
Bir hikayede yusuf olmuşum kuyunun başındayım
Nedamet içinde balığın karnında
Kervanların bile geçmediği bir sahradayım
Kayp olmak istiyorum denizde,gökte,kumda,suda,ağaçta

Suçlu..!
Ayağa kalk..!
Sen ve ben
Elimizden giden sevdaların katiliyiz
Çünkü suçumuz sabit
Ayrılığa hüküm giymişiz

Korkuyorum
Yüreğimin yağ’ını eriten bir korku var içimde
Boğum, boğum içim sıkılırken
Yazıyorum kendi kendime
Bazen bir mektup gibi
Sonra

Ey yar..!
Sevgimin adı yok tarifi yok
Anlatacak mecalimde yok
Bülbül misali kafese kapanmış kelimeler
Hiç çıkarası yok kaçarı yok
Tek dileğim yüce Mevla’dan

Söylesene falcı kadın susma eline alıp fincanı
Yüzün derin ızdrapla doldu sanki biraz manalı
Alnındaki derin izlerin arasında kayboldun birden
Susma anlat hadi var mı bana bir haber
Derdim kahve fincanındaki hediyeler ya da kuşlar değil bilesin
Üç vakte kadar gelir mi sevdiğim ondan haber ver bana

Sakin bir mim’e benzer yüreğim ürkek kuş misali
Ne kadar cezm’le çarpsanda beni
Ahvalim karışmaz kalabalık harfler topluluna
Sen bir AŞK olarak gelsende gönül haneme
Nun misali susar içime atarım
Yaremden geçenleri söyliyemem, diyemem.

Hayat
Kandırma beni sus artık
Nasırlarım kanadı sevda ellerimde
Sürme
Yaralarıma sahte merhemi
Geçmişte kandırdığın gibi kandırma beni

İçim daralıyor bu ara
Ne bir ışık ne bir ferahlık
Kimselere dilemem yalnızlığın beyni parça parça edenini
Geleceğim dört duvar arasına hapis ediyor sevinçlerimi
Ne zaman dönecek bilmiyorum umutsuz keşkelerim iyikilere