Asla birinin gölgesi olmayan insan olur.
Dostları bulmakla, tohumdan bir toprak bulursun.
Hep işleri hiçbir şey yapamamak olanların toprağı taşlı ve dikenlidir.
Sevgi varken, dolanıp durmak için doğmamışız.
Biz en ağır toprağın üstesinden gelir c/ananı buluruz.
Ve biz garibler böyle isteyerek v/arlığını sürdürürüz aşkın.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta