Gönlüme Ağladım Şiiri - Kasım Kobakçı

Kaynağında,
Çoğalan için,
Nasıl bir yansımaysa,
Denizden ayrılan damla.
Kumda bıraktığı izde,
Fısıldar bunu kalabalığa;
*
Durmadan çoğaltma,
Derinlere kazınmış izleri,
Açmıyor kalbine derdi.
Kalp dar,
Kalp yorgun,
Yaşam kalıyor,
Ormanların kenarında.
*
Çökmüş bedenler,
Bükülmüş parmaklar,
Çoğalır acısı ayakların.
Kaplar göğsü, beyaz sızı,
Göz acının ucunda,
Gece yağar dolu,
Gündüz olmaz buralarda.
*
Terk edilen, yarı gündüzlerin,
Kimlere bırakıldığına dair,
Bir meydan dilsizinin,
Islak çığlığı;
*
O gün yaşamında,
İsyan sürdün gözüne,
Bir bendim sözünde,
Söylemeden gitme.
Oy sevgilim,
Yoklukta kalanım,
Sen dur,
Ben kaynayayım.
*
Vurulmuş türkünün dilinin ucuna gelip de,
Söyleyemediklerini anlatan,
Kurumuş denizinde, sadece başı dışarıda olan,
Balığın dillendirdiği;
*
Masumca gelen,
Oklarda bitiyorum,
Sonra uyuyorum,
Işık almıyor gözüm.
*
Yetim kuş,
Gökyüzünde yuvalar yapıp,
Kendi konmadıkça,
Gezgin kaldı hüzne,
Dikili rüyası olmayanın,
Yurdu olmaz, aşkı da dedi;
*
Özgürüm kendime,
Ben,
Benliğim,
Suysa hevesim,
Dilediğimle ağlamadım,
Gölgeniz evim,
Girme içeri,
Sana tepeler süsledim,
Meyveler göğsümde incir,
Dikmesem ölecektim,
Suyu sevdiğimi,
Sen uyurken söyledim.
*
Sızısını,
Anlayamadığı kadına bağlayıp,
Sevilmek isteyen adamın,
Kapı eşiğinde,
Denizi izlemesiyle,
İçtiği içkinin,
Çıkardığı köpüğe;
*
Geliyor,
Sana vermediğim zamanlar,
Ruhuma,
Göğsümden çalıyor gündüzler,
Işık düşmüş dağlara,
Çiçeğin kokusuna, kim sebep söyler.
*
Ağaç çıktı, sonra kenardan,
Göremedim diyen,
Kaçamak yapan kadının anlattığı;
*
Çekinmedim,
Yaptım,
Sudan bile korkmadım,
Göze aldıklarıma,
Aklın içine, sığmayana bakın,
Aklımı daraltmayın,
Sulamayın,
Yanmış buzum üstüne,
Sıcak taş kapatmayın.
*
Bitmesin dedim;
*
Işık yara söndürmez,
Gölgeye boğun,
Kabuk bağlasın, içeride kalan da.
*
Dalganın susmadığı yerde,
Alnı yanan,
Yelken başında yorulan,
Beyaz dalga susmaz diyen, gezginin söylencesi;
*
Aydan bilinir,
Beyaz alnı yaktı eski,
Rüzgarda kaldı,
Kim koku saçsa,
Rüzgarla ortaktı.
*
Sonra yürüyeni,
Sona bıraktı figan;
*
Aşk büyütün bana,
Sevin yerime,
Gülümsetin,
Kendiniz gibi bilin,
Fazlayı, eksiğe terk etmeyin.
*
Külüne su atın,
Giderken ağladın;
*
Bittimse bittim,
Gönlüme ağladım.