Yalın ve samimi bir dille yazdığı yazılarla ufak bir kitle yakaladı. Melankolik,duygusal bir şiir, yalnızlığın hiç eksilmediği... Pek çok işin içinde buldu kendini Baran Özgüven, Fotoğrafçılık,edebiyat,felsefe, psikoloji...
Yazmak için yaşamak kavramının vücut bulmuş hali belki de,kim bilir...
Ufaktan ufaktan başlayan aşkım tam bir deliliğe dönüştü. Ve çağ atladım sanırım. 21. Yüzyılın ilk ve tek aşkı olabilirdi. Ortadokslu çöpçatan bu kız için çöpçatanlık yapabilecek miydi? İşte akıllarda tek soru.
Ve ilk defa bakıştık kızla gözleri çok güzeldi ve bana bakıyordu. Mutluluk hormonları cogalmistı her bakismamiz böyle olacak mı? Hep mutlu et beni.
Son yüzyıl aşktan mahrum iken ben ortaya aşk koymak istemiştim. Öyle ki benim ailemle bile tanıştılar. Konser günü çok öpesim gelmişti kendisini.
Melek gibiydin melek. Soyutluğu hiç sevmesemde gerçeklik de sıfır.
Seni dizelerle saklamak çok hoşuma gidiyor. O dizeleri sana dökmek istiyorum. Inanması güç ama kuvvetle muhtemel herkes seni seviyordur ama ben sana karşı çok özel hissediyorum.
Eninde sonunda senden daha iyi birisi de gelse kalp kırmadan yok olmak istiyorum şu dünyadan.
Beraber olmadığımız her dakikada
Aklimdasin zaten söylememe gerek yok
Vapurla bi yere gidiyoruz (aklımda degilde yanimdasın gibi hissediyorum)
Son rotamız Büyük Ada
Gidiyoruz Elimizde çaylar ve iki simit
Kim bilir ne saçmalıklarla ağladım
Bu derdimi anlatamadım
Sevmiyorum desemde
Avutamadım kendimi
Çok sevmekten çok sevmekten
Şimdi bunları
yüzüne karşı yazıyor
özlüyorum
İnsan gözyaşı döküyor
Ağaç ise yapraklarını
Herkes bağıra bağıra haykırıyor sevgisini
Bana gelince sanki sevmiyor(muş) gibi
Bilmem belki de cidden sevmiyorum(dur)
Beni bir kurşun vurmuş gibi
Hani bizim sevdamız uzun ömürler boyu sürecekti. Tekrardan yeni maceralar yeni dostluklar kurdum henüz 15 yaşındayım. Zaten utanmıyor kalbim benden. Demek denemek bile zormuş beni sevmeyi.
Garip sorular,paradokslar ve lüzumsuz kelimelerle yazımı dolduruyorum. Düz ismini yazsam yanına kalpler koysam yeterdi aslında. Ama çok klasik.
Gene bir gün tek başıma okuldan çıkıp kıyıya gitmiş denize taş atıyorum. Kuma sözler yazıyorum.Zaten ismini kalbime kazımışım zımparalarım belki.
Şarkılar söylüyor ve bağırıyorum seni çok seviyorum diye ama duymuyorsun ulan duymuyorsun! Sakın ama sakin duyma gitsin başkası bagırsın ruhun duyar mı?
Söyle duyar mı?!
— Ayağım burkuldu Baran
Batılıyım
Ama sen beni öpersen,
Ben de doğulaşırım
Sen beni yaşat
Ben beni öldürdüm
Bıktım ki ben;
Sevmekten
Umuttan
Ben kaldım,Ben kaldım
Asmalı Konak bahçesi
Biz farkı ülkelerin,
Benzer insanlarıyız
Aynı dili konuşuyor
Aynı şeyleri haykırıyoruz
Edeb,adap,örf ve adet
Eğer olmazsa cidden üzüleceğim
Bir duaya amin dedim
Değmeyecek insanları hep sevdim
Meğer insansıları sevmemeliydim
İnsan yüzünü gürmedigi birine âşık olur mu mösyö?
Olur dersen şairsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!