Ol dem ne gözyaşı,ne yaktığı sayfalar kalıyor.Yalnızca yağmurun hezeyânını seyrdeyim.Inleyerek boşalması,camlara keskin vuruş,paramparça sîne.Kaldırımlarda akan ayrılık seli...Girmedik sokak,girmedik gönül kalmıyor.Pencereden izlerken bu sefâleti,gün gelince kendi sefil oluyor.Her günahta paramparça gözyaşı.Kaderimi sıksam kırmızı katreler akacak.Aynım Şems'i arıyor,ardında gökkuşağı.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta