Göğün Koynunda Şiiri - Sinan Bayram

Mavi bir yorgan serilmiş dağların üstüne,
Kuşlar uçar serin rüzgârla, süzülür sessizce.
Bir çoban değneğiyle iz çizer çimende,
Gökyüzü gülümsüyor, bakıyor pencereme.

Bulutlar koyun gibi yayılmış ovaya,
Bir rüya içinde geziniyor havaya.
Güneş yamaçta dinlenir, sarı bir harman gibi,
Gökyüzü konuşur bazen, rüzgârla sitemli, ağır bir dili.

Kırlangıçlar anlatır baharın ilk öyküsünü,
Göğe uzanır başak, özler maviliğini.
Çoban kaval çalar usul, yayılır mısra mısra,
Gökyüzü bir ilham gibi düşer her ağaca.

Ve gece...
Yıldızlar koyulur sürü sürü göğün koynuna,
Ay, gümüş bir çoban olur, düşer yollara.
Gecede bile parlar umut, parıldar derinden,
Gökyüzü hep kalır şiirin en temiz yerinden.

Sinan Bayram