Bir gün Göçüp gideceksin
Bu dünyadan cansız bedenini
Yoklayacaksın kefeninde
Toprağın ardında arayacaksın
Gözlerine yazılan gerçeğin kürekle suratına
Atıldığı anı.
Yanı başında oturup ağlayana ben burdayım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta