Gizemli Mektuplar Şiiri - Kasım Kobakçı

Ele uzandı usulca, gizemli mektuplar,
Sustu içinde saklı, bilinmez kelimeler.
Okşandı narin kağıt, kalem diller,
Bizi küçülten, örtülü derin sırlar.
Eli değmiş esrarına, bilmeden birer birer,
Çıkarıldı doğru zarf, içinde hayaller,
Mazruf yerleşti, kalbi dinledi gönüller.
*
Eli boş bir sözcüğün, yaralı fikrinden,
Tam içinde gizli durur, anlamı zarfın.
Gidiş yollarında, mühürlü sırlar derin,
Şifreli mesajlar çağı şimdi, bu zamanın.
Kalkalı değeri, çok uzun oldu samimiyetin,
Yerli yerinde durur, hala sır perdemizin,
Mesafeleri arasında, mektup ile haberin.
*
Yorgunluk oluştu bireylerde, kabuğu kendinden,
Sürekli anlamlar arıyor, dipsiz derinden.
Tüm satırları, göz kararıyla yazılan,
Hepten dengesini kırdılar, zihinlerin.
Çıkardılar hurdayı, ufuk denen kavramdan,
Zarfların kayığı, üstünde rüzgarın,
Göçüyor başka diyarlara, doğrudan.
*
Düşsel enlemlerde, sırrı çözüldü sözlerin,
Tam içindeyiz, öyle bir bilmecenin.
Aldığımız sizden, verdiğimiz de bizden.
Yollarımız, kendi içinden çıkan,
Akmazlar hiçbir başka yönde doğrudan.
Tüm ifadeler eksiliyor, örtüsünde gizemin,
Düşüyor vuruşlar, içinde karmaşıklığın,
İçine zıplıyorlar, çözülmez bir kutunun.
*
Çürütüyor her şeyi, kötücül tasarımlar,
Yok oluyor, yoluna konulan tüm semboller.
Engelli yarışlarda sıkışmış, tüm bilgiler,
İtildik geniş alanlardan, daracık kapılar.
Denendi bu olgular, halt etsin kader,
Türedi etrafta şimdi, ne yeni sırlar,
Derinden derine zamanı, bir söz oyuyor.