Yetmiyormuş kavuşmaya
Özlemek de, yollar da
Dinmiyormuş fırtına
Sular durulsa da
Ne güzel olmuş yolum yolunu bulmuş
Ufuklar gülüşünle yanı başımda doğmuş
Tarifsiz nimetler gönlüme huzuru koymuş
Latifelerin ömür uzatır, olur pek hoş
Konuşun!
"Acın kabuk bağlacak." diyin
Susmayın
Susarsanız ben konuşamam.
Beni ikna edin
Bu karanlığa attığın için
Acı sularda boğduğun için
Yüreğimi düğümleyip bıraktığın için
Kırgınım
Umut aşılayıp soldurduğun için
Adam adım attı, önünde bir kapı
Kapı kapalı, içerisi karanlık bir oda
Girilmemiş uzunca zaman oraya
Kapı eski, koku eski, oda eski
Denizler ötesiydi
Umudu olan, geleceği olan
Hayal bir dünyaydı
Beklemiyordum
Bilmiyorsun neden hep seni suçladığımı
Ben de bilmiyordum
Aslında biliyormuşum da
İnkâr etmek istemişim
Yeni fark ettim
İnsan özleyebiliyormuş bir bakışı
Söz çıkmadan ağzından, derdini anlayanı
Onu ondan daha iyi tanıyanı
Özlemek yetmiyor ama, özlenmeli de.
Ben, hayatımda ilk defa böyle susmadım
Susmaya esir nefes ile çöktü ormanlar
Kırıldı öksüz zamanlar, lâl edildi dünyalar
İzim muma can aşılayan nehirde ışımaz mı?
Issız nakışlarla işlenmiş çemberim, içim
Mümkün edin rüyaları, tütsüyen issiz masalları



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!