Kaybımın büyüklüğünü bilseydin susmazdın
Sen sustukça sustuğumu anlardın
Bekler miyim artık yeşilini
Bilmiyorum
Seccadeler o kadar eskir mi?
Kim söyledi? Kaybolmuş dedi yıldızlara?
Belki bizden saklanıyorlar, olamaz mı?
Belki korktular yaşamaktan, olamaz mı?
Göğü donatmak mı lazım ışıklarla?
İnsan, yarını bulamaz mı karanlıkta?
Görmeliyiz ki dostlar vardır
Ümitlerimize ortak olurlar
Neşemize, kederimize sırdaş
Evimizdir kimi zaman kalpleri
Şefkatle bizi kucaklarlar
Ölüyorum
Gözyaşımdan kurtulamıyorum
Bitiyorum
Yanıyorum
Üstelik fenası var
Daha da yanacağım
Seni sevdiğim için güzelsin
İzin verdiğim için yanıyor canım
Sana ihtiyacım olduğu için aklımdasın
Sensizliği istemediğim için unutmadım
Herkes mevsimi kış sanıyordu
Oysa ben seninle baharı yaşıyordum
İlkbaharı... Uzunca zaman sonra çiçeklendim
Üzerine üç mevsim geçti, ben hala ilkbahardayım
İnsan (...) neden kandırır ki kendini?
Yüzünü neden gerçeğe dönmez?
Hayaller ayakta tutabilir mi bedeni?
Ya hayalleri biterse?..
Ben ki güvenilmez dağlarda
Sırlarını ağaçlara kazımış fidanım
Köklerinde zehir taşıyan
Isırganları dost sanmış sazanım
Dillerin lâl olması gerektiğini
Ben rüzgarlara dayanamam
Kapı kapı dolaşıp sevgi toplayamam
Çiçekleri solduramam
Ağaçlara hele hiç kıyamam
Savrulan ömür mü, dün mü, bugün mü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!