Gitti Şiiri - Nurettin Sevim

Dost diye güvendik nice insana.
Her biri bir anı bırakıp gitti.
Sırtımızdan vurdu çıkar uğruna.
Dostunu kandırıp aldatıp gitti.

Yüzümüze güldü planlar kurdu.
Menfaati için bizimle durdu.
Güvenip dost dedik arkadan vurdu.
Düşünce bir tekme atıp ta gitti.

Bilmem ki bu hale kim ne demeli.
Zenginlik, gösteriş bütün emeli.
Menfaat her şeyin olmuş temeli.
Dostunu paraya satıp ta gitti.

Bulanık sularda bakma yüzene.
Ayak uydurmuşlar bozuk düzene.
Adam denir mi hiç dostu üzene?
Küllenen ateşi yakıp ta gitti.