Gitmesen Şiiri - Sinan Yunak

Dardır artık bu şehir bana
izin vermez kalbim bırakıp gitmeye
leyleklerin, martıların çığlıklarını bastırır
ağır, donmuş haykırışlarım
ne çare ki bağlasalar duramam
bar tuvaletlerinde yüzlerce kez öldüğüm bu şehirde
var say ki gittim hayaldir sadece hayaldir

doğuda deliksiz bir gece nöbetine dalsam
seni hatırlayıp kahrımdan bir sigara yaksam
ateşinden görüp vursalar göğsümden düşsem
yıkılsam yığılsam ölsem
ama yanımda olsan eksiksiz ölsem

ankarada bir bara girsem içmeye başlasam
körkütük sarhoş olsam gözyaşlarımı şarap diye içirseler
yine seni hatırlayıp kafamı duvarlara vursam
yaka paça sarhoş dışarı atılsam
son paramı yine şaraba yatırsam alkolden ölsem
ama sen duymasan bir berduşun ölümünü bilmesen

kordonboyunda seni düşünmeye dalsam
yolları unutup arabaları görmesem duymasam
biri çarpsa düşsem başım savrulsa yere parça parça
sen beni duysan duysan ama görmesen
üzülsen ama ağlamasan
beni anlasan
bırakıp terkedip gitmesen

deprem olsa şehir yıkılsa üzerime
en ücra semtlerde kimsesiz bir enkaz olsam
dinar olsam erzincan olsam
olmasam senin olduğun yerde bir yıkıntı
sarsılmasam deli gibi korkutmasam oraları
sen de beni her gece ansızın gelip öldürmesen
gündüzlerim olsan sevsen
elimden tutsan ölümü yere sersem
sen
gitmesen

(İstanbul 1999)