Gitmenin bedeli Şiiri - Nilgun Şirin 2

“Gitmenin Bedeli”

Bir ezgi var,
Her çaldığında yılları geri çağırır,
Unuttuğumu sandığım anları
Avuçlarımda yeniden yakar.
Bir şarkı düşer dilime,
Yaşanmamış ne varsa
Birer birer önüme serer.

Oysa sen,
Gitmeyeceğim demiştin,
Bırakmayacağım ellerini,
Söz vermiştin,
Bir dua gibi tutmuştum her kelimeni.
Şimdi bakıyorum;
Tüm o vaatler askıda,
Sen yok, sözlerin boş,
Ben yine en başındayım yaralarımın.

Gelmiştin bana,
Herkese güvenimi kaybettiğimde,
Beni tövbelerin kıyısında bulduğunda,
Gözlerimdeki enkazı görmüştün.
Beni ayağa kaldırdın,
Sonra yine düştüğüm yere bıraktın,
Bu defa daha da kırık,
Daha da eksik.

Gece gündüz uyku yok artık bana,
Sorular dolanır zihnimde,
“Gidecektin madem, neden sevdirdin?”
“Beni toplamak için geldin de
Niye tekrar dağıttın?”
Gözyaşlarım tükenmez oldu,
Kalbim seninle gitti,
Kendim burada kaldım.

Ve şimdi biliyorum,
İflah olmam artık,
Toparlanamam eskisi gibi.
Çünkü sen sadece sevgimi değil,
Kendime inancımı da alıp gittin,
Bir şarkı kaldı elimde,
Her notasında sen,
Her nakaratında ben…

“Ve dilimde,
Gelmişine geçmişine savrulan küfürler kaldı.
Yüreğimdeyse,
Gidişine bile yetmeyen acılarım…
Her nefesimde adını kanatırken,
Her susuşumda içime gömülürken,
Bil ki senin yokluğun,
Hiçbir küfre sığmayan bir yara bıraktı.”

Gelmişine geçmişine dökülen gözyaşlarının hesabını Ben sormam,
Sebepsiz yere akıttığın bu
damlaların hesabını
Sana Rabbim sorar.

Ah’tır bu,
Ahın sesini duyan Allah’tır.

27.08.2025
15.00