Güneş Altında Bir Günlük Hırs

“Güneş doğarken yola çık,
Batmadan başladığın yere dön.”
Demişlerdi Pahom’a.
Toprak ne kadar isterse o kadar yürüsün diye.

O da yürüdü.
Geçti tarlalardan,
Bağlardan,
Bahçelerden…

Ama gözleri doymadı.
Biraz daha…
Biraz daha…

Geri dönmek istese de
Uzakta parlayan bir sulak arazi
Aklını çeldi, biraz daha adım attı,
Zaman geçti, gölge uzadı.
Güneş eğildi batıya.

Koştu Pahom,
Koştukça tükenmeye başladı.
Nefesi yetmedi,
Ayakları titredi.
Burnundan kan damladı toprağa.

Ve başladığı noktaya
Varamadan yığıldı yere.
Ölüm geldi,
Ve ona yalnızca
Bir mezar boyu toprak bıraktı.
S.GÖL