Gerçek Şiiri - Kasım Kobakçı

Gerçek,
Sözcüklerin giysisini çıkardı,
Çehresinde yalın anlamlar,
Bütün cümleleri, masaya davet edip teker teker,
Gel, bende paragraf dolusu yer var,
Kısa aralıklarla, engin metni okuyordu.
*
Metin ve olgular,
Anlamların sessizliğini,
Çekip getirdi yüzeye,
Bitmeyen anlatıyı okudum,
Kelimeler netti,
Net olanı karmaşık,
Beslediğini okurlara dedim,
Çekinmeden geriye, fikrini söyle..:
*
Bulanık benzetmelerde,
Bulanık imgenin anlamı,
Devrilmiş kütüphane,
Dağılmış kağıt yığını,
Kırılmış dolma kalemler,
Yazarın metni ve düzyazısı kalabalık,
Bir nokta bakıyor bana,
İlk kez böyle berrak...
Gel birlikte sadeleşelim,
Cümleleri, birlikte kurmaya yetecek kadar,
Geniş gövdelidir ya lügat,
Basit fiillerin anlamı, sözlükte durur,
Cümleleri birlikte kuramadan.
*
Düşünceden uyandığında,
Bütün net olgular gibi, dururdun hep.
*
Durdu,
O cümle,
İçinde, kaç bin,
Boşluk çarptı birbirine,
Tüm metinler,
Duraksayan okur kadar kaygısız.
*
Anlatmanın, kaç türlü biçimini soran,
Bir kitap kadar noksan, okurluğum,
Terkedilmiş sayfalarda, mürekkep sessizliği...