Gösterin bana şu kaybettiğim gençliğimin olduğu yeri
Gösterin’de, gidip giyineyim
Boynumda kıravatım, yakamdaki güllerle
Şu ben!
Bayramlık papucuyla yatan, çocuklar gibi sevineyim.
Hayat küskünü olan gönlüme biraz neşe gelsin.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta