Gençliğim Şiiri - Nihat Kuruyer 3

Bahardan bir gün adım adım
Gençliğim ve ben el ele
Güzel duyguları ve sevda yükünü bir kenara itip,
Yüreğimin en ücra köşesindeki duygu tozlarımdan arınarak o güzelim gülleri dalında bırakıp.
Hayatın toz pembe karanlığına doğru, adım adım yürümek zorumuza gidiyordu..

İnsanın kiri topraktı.
Her nereye gitsek arınacaktık kirimizden sanki.
Uzaklardan bir gurbet sevdası düşüyordu gönlümüze,
Bir umuttu aslında gurbeti yaşamak.
Ayrılık hırkası suyu tutsak alan kış, eriyordu bak yavaş yavaş
Kısır bir bahara dönüşecekti avucumuzda güz mevsimi.
Toprak ağlıyordu kendi toprağına, çiçekler bükük kırıktı dalları.

Mutsuz bir günün ardından,
Yeniden bir baharla çiçek açan ağaçlar
Son bir kez indim kıyısına
Hoyrat akışıyla, nice ocaklara ateş düşürmüştü,
Yuvadan uçan bir kuş gibi
Yeşil gözlerine dokunup, elveda diyecektim.
Bir ben bir gençliğim

Bana bir gülün yalnızlığını anlatın
Yada bir ormanın kardeşliğini
Sana verdim bak gençliğimi
Yaşlılığımı ise kara toprağa
Yaşamak, beyaz perdeye sunulan büyük bir serüvendir.
Ölmek, yolun sonunda batan bir güneşe benzerdi.
Oysa, göç ne acı bir halmış..

Başımız boynumuzun üstünde dik durmuyordu artık
Bir haller olmuştu bize
Özlemim
Gölgesi vurmuştu yüzüme, o yeşil çimenli evlerin lambaları
Krem kokulu duvarlar
Nehir akıntısı ve heybetli duruşu
Ezan sesi sedası, kulaklarımda dün gibi
Güz değdirince de elini
İpler bağlanırdı ağaçlara
Kuru biber sevdası
Bitmez de bitmez di..

Günlerim geçmeye yüz tutmuştu
Batan her güneşin ardından, doğacak ay ve yıldızlarla tanışacağım
Güneşin doğuşunu ise yaşlı gözlerle, göreceğim.
Ekmeğimi çok bölüştüğüm
Seyir Tepe, Yeşil Köşkü
Maden mağarası Deli Süleymanı
Nasıl unutacağım ki
Şimdi oturup ağlasam duyarmı sesimi güzel gençliğim..

İçimde bu özlemim varken
Saçlarıma aklar düşse de
Gözlerim ellerimin şahidi olsun
Bir gün sana dönecektim
Ama olmadı,
Güzel gençliğim.