Gencay Coşkun Şiirleri - Şair Gencay Coşkun

Düş düşebilirsen
Bu rüzgarda dibine
Bu rüzgarı çıkaran
Sebep
Senin ufacık
Sımsıcak

Hızlı
Hızlı değişiyordu
Dünya
Benimse
Daha elimde
Misketlerim duruyordu

Garip yazdı
Tanıdık bir yol
Bile yoktu
Her adımda
Biraz daha çok
Kendime gidiyordum

Düşünceler alırsa bir kere,
Hava bile ağır gelir insana,
Yürü yürü bitmez,
Tozuttuğumun yolları.
Ağlasam olmaz,
Utancımdan mı nedir bilmem,

Geçiyorsa gün
Geçiyorsa gece
Doğuyorsa umutlar
Bulunur bulunmaz bir yerlerde
Bir şeylerin izi kalıyor
Aslında yüreğin en ücra köşelerinde

Gece öksüzdü düşlerim
Sahipsiz kimsesiz bırakılmış gibi
Donuk bakıyordu
Bir noktadan ibaret
Herhangi olası bir yere
Gece üstüne çökerdi

Her ıhlamur kokusunda
Buluşan
Ellerimiz
Yüreğimiz
Bazen de
Ağrıyan ayaklarımız

Her mevsim giderken
Bir şeylerini bırakır geride
Beni de sen bırakmıştın
Sessiz bir baharın eşiğinde
Gözümden yaşlarım
Tufan olup yağmıştı

Ihlamur kokardı
Demi yüreğinde
Bir tanecik sevdamdı
Gülcük açardı
Yanaklarında bahar
İç ve dış diyarlarında

Solgun anılardı
Rengi bambaşka diyarlardı
Ne gökyüzü gökyüzüne
Ne yeryüzü yeryüzüne
Benziyordu
Belki birazcık