Sonsuz bir uçurumun başında
Alevden nidalar susuyor.
Kırılıyor onca kemik başında,
Kalan hep zalimlerden oluyor.
Kalın süngüler deliyor çaresizliği,
Bitsin, içinde ezilen bu yalnızlık matemi.
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta