Ağaçlar ağladı yokluğunda, bastığım her yer kuru yaprak oldu.
Denizler köpürüp dalgaları ruhuma doldu.
Lokman Hekim bulamadı yanan yarama çare.
Gel ilacım ol yoksa tüm kanım boşalsa bu dert kalır içimde.
Düşüncelerimin her zerresine işledin artık.
Düşüncelerimde sen varken gel de sevgini ruhuma tık.
Şişeye koyup denize bıraktım ben tüm korkularımı.
Senin için çarpan bu kalbe gel meleğim aç da kanatlarını.
Güneş ışığı gibi gel, getir karanlık taraflarıma aydınlık.
Her gün aşkımız için ağlarken gözler çöl oldu, bakışlar kuraklık.
Gel, sevgime sevgini kat.
Gel ve aşkı benliğimde en baştan yarat.
Gel; günahlarını da sevaplarını da çareni de çaresizliğini de al gel.
Dinsin kalbimdeki ateşimi körükleyen senden bana esen yel.
Yeni bir gözyaşı dökülmeden gel, gel yollara inat.
Gözlerim kurudu, gel de aciz gözlerim bulsun rahat.
Yeni bir gözyaşım düştü bile, gel artık.
Bir gözyaşım daha sana yazılan bir şiirle sarmaşık.
Ben de gözyaşlarıma düşeceğim boğulmak için.
Gel hayallerimin hayali galip gelmesin düşman kibrin.
Gel yanan kalbime bulutsuz yağmur yağsın.
Gel cümle alem ikimizin adını bir arada ansın.
Gel sonbaharım, yapraklarını biriktireyim dizimde.
Gelmediğin her an giriftar olurum en derin derde.
Ben senin alıp verdiğin nefeste yaşarım, sen yeter ki gel.
Sonunda kavuşmak varsa özlem de güzel.
Aşklar bahar gibi önce ışığını, sonra sıcağını getirir.
Sen gözümün ışığı, gönlümün sıcağı; varlığın bana bahar gelir.
Eğer bir gün geleceksen gelmek için özel bir anı bekleme.
Senin geldiğin her an benim için özeldir, sensin gaye.
Mektuplar, fotoğraflar dün gece beni yine ateşe atıp yaktı.
Uzun sürdü sürgündeki ruhumun dertli misafirlik bahtı.
Gel, aşka iki biletim var biri elimde kalmasın.
Gel, bohçana sadece sevgi koy ağırlık yapmasın.
Her şiirim ezbere bilir seni.
Gel yoksa delirtecek altı yönden yokluğunun sesi.
Dalından koparılmış gül ellerinde yeşerir.
Yeter ki gir kalbime istersen içinde ne varsa yak, bitir.
Parmak uçlarıma kadar sen varsın, gel artık.
Ben kalbimi doldurdukça ellerim boşaldı ne yazık.
Gel, tut ellerimi, sinsin kokun tenime.
Gel, milyonlarca yürek olarak çağırıyorum seni tek bedende.
İster göz önünde gel ister sinsice…
Gel kara gözlüm, anlam getir benliğime.
Ben şiirlerle aşkımızı anlatırım sen bana gel hayallerini anlat.
Hiçbir şeyim olmadan her şeyimi aldın, bari gel onları bana sat.
Yoksa hep düşman mıdır kader aşka?
Gel kaderim ol düşman olalım yalan aşklara.
Gel, ben sana sensizliği anlatayım sen de bana seni anlat.
Tutalım aşkı kalbimizle, cennet olsun bize hayat.
Tek bir gerçeğim onca hayal oluştururken
Onca hayalim tek bir gerçek oluşturamaz.
Ya hayalleri de al cebine gel ya da gerçeğim ol biraz.
Hadi gel özgürlüğümü kısıtla.
Hadi gel seninle aldatayım tüm yalanlarımı.
Hadi gel gözyaşı nehrimin önüne baraj kur.
Ben bu aşkla denize girsem deniz boğulur.
Gel ve bana her baktığında gözlerinde aşkı doğur.
Sen yeter ki gel gerekirse adımız çıksın, duysun tüm zihayat.
Gel gitme ki gelgitler yüzünden kalbimden uzaklaştı necat.
Gel kalbini getir, kalbinin sıcağına ihtiyacım var.
Sesinden, bakışlarından beslenen bana gelişinle yağmur olur envar.
Su gibi gel, rüzgar gibi gel, nasıl gelirsen gel, yeter ki gel.
Geçen her gün birbirimize uzaklaşıyoruz, giderek oluyoruz el…
Gelmezsen bedahetle alır beni içine zülumat.
Aldatırım kendimi, herkesi; hançer çeker sadakat.
Ve vahşi ayrılıklar parçalayacak sevgimi, sevdamı.
Letafetine, ulviyetine başaramadım manidar icazı.
Neye istinaden mükerrer eder “gel’’ çağrısının inayeti?
Gel demekten sakileri, içkileri sarhoş edip kaybettim kendimi.
Bütün hüccet kalpte, sözlerde miftah…
Gel güneşim daha ne diyeyim, biliyor yüce Allah.
Sevgimi sözlerde, şiirlerde bulamazsın, gel ruhum kalbime gir.
Her haykırışta sözler yol, kalp yolcu “gel’’ diyerek sana gelir.
Kayıt Tarihi : 27.3.2020 17:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
