Gel Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni sesliyorum Sur 'lar öttürüp
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.
Kederli yüzümü bir kez güldürüp
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Yıkıldı ocağım, bilmiyor musun?
Solmuş dudakların, gülmüyor musun?
Ecel mi koymuyor, gelmiyor musun?
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Bu gülsuları ne? Bu zemzemler ne?
Sen hergün gülerdin, bu elemler ne?
Kul kurban olduğum, bu kefenler ne?
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Nasıl kıyıp seni koymuşum burda?
Yem olmuşsun yavrum kuş ile kurda,
Yakışır mı güle yatmak çukurda?
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Kefenin dağılmış, yüzün çürümüş,
Mübarek ağzını toprak bürümüş,
Ölüm bedeninde ne sert yürümüş,
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Eski hasbahçemin perisi hani?
O sedef ellerin derisi hani?
Bir tutam saç kalmış, gerisi hani?
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Tozlar kondurmazdım senin üstüne,
Ne yaman düştük biz bu karagüne,
Bu zalim ecelin bize kastı ne?
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Şefkatle öperdim parmaklarını,
Severdim o sedef tırnaklarını,
Serp benim başıma topraklarını,
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Vah benim güzelim! .. Vah ceylanım, vah! ..
Ecel bunca katı demek ki, eyvah! ..
Düşmanım görmesin böyle bir sabah,
Kalk doğrul yerinden, nazlanaral gel.

İyi gün, kötü gün gördük elele,
Ne tatlı yaşardık ağlaya güle,
Meğer pusudaymış binbir hengame,
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Vah benim zavallım! .. Vah benim gülüm! ..
Vah gözüme kıymadığım sevdiğim! ..
Bak, ben senin hiç yabancın değilim,
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Ver güzel elini, körpe minicik,
Sen gittin gideli mumumuz sönük,
Kapımız kilitli perdemiz inik,
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Raflarda duruyor tabağın, tasın,
Tavanda, duvarda taptaze yasın,
Sen sanki ölmemiş, daha hastasın,
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel.

Sensiz zehir oldu bu yaşantı, gel! ..
Hani ikimizin büyük andı? Gel! ..
Gözlerim kör oldu, dumanlandı, gel! ..
Kalk doğrul yerinden, nazlanarak gel'..

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 66-69/412)