Geçtim Şiiri - Halil İbrahim Meral

Geçtim...

Geçilemez dediklerimden!

Birden bine kadar değildi saydıklarım

Birden hiçe kadardı değer kattıklarım

Her manadan susadığım her aşktan

Yılgın gecelerin karanlık şafağından...

Ay ışığındaki gölgeden denizdeki köhneden

Bir bulutun sinesinden

Bazen bir dervişin yüreğinden.

Kendimde bulduğum beni

Terk edilmiş aynalardan zâhirliği

Fısıldayan rüzgarın ıslığından

Kokladığım solgun gülün kızılından geçtim.

...

Geçtim, birden sonraki tüm hiçliklerden.

Kim anlar; ben anlamamışken beni

Kim sorar kimliğimi kim hayra yorar

Geçmişimle beraber bir kalemde geçtiklerimi?

Aşamadığım dalgaların köpüğünden

Davacı olsam ne çıkar?

Savcı da ben hâkim de ben!

Yollarıma batan hicranlarımdan

Şikayetçi olsam kim duyar?

Eden de ben bulan da ben!

Hengâmeden çıkarttığım sorguları kim çözer?

Gören de ben duyan da ben!

Kuyu Yusuf'tan nasipsiz kanar mıyım susuzluğa

Balık Yunus'tan bi' haber varır mıyım kuyruğuna

Musa denizlerde dehliz uğrar mıyım yamacına

İsa göklerde ki Mesih çıkar mıyım yıldızına

Çöle inen ey güzel nur! Girer miyim sancağına?

Geçtim geçemeyeceğim ne varsa!

Zamana yenik düşen benliğimle

Umuda yol aldığım kırık yelkenliyle.

...

Kusur da ben günah da ben.

Mağfiret sen, rahman da sen.