Sanki cahiliye dönemi kız çocuğuyum
Her tarafta konuşan cesetler görüyorum
Ve her sabah bir cesedin gözlerini açıyorum
Son nabzın atacağı güne sürûrla acıyorum
Birbirine bakan iki aynaya hapsoldum
Yüce arşın mücella kadilinde soldum
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta