Yirmi yıldan uzunca bir sürenin bestesidir bu,
Yıllarca süreceği düşünülen neşenin sesidir bu.
Bir dağ başında geçerken günlerimiz kederli, gamlı,
Son maaşları da aldık ekim de, biraz zamlı.
Bir buruk sevinç doldu gönlüme, ta! derinden,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Nefret sevginin cocugudur, ama onu beslememek, büyütmemek gerekir dost...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta