Gecenin Pusu Şiiri - Eda İnceman

Günlerdir geceyle konuşuyorum
Gündüzleri kısa bilerek
Hüznü, sıcaklığı, mutluluğu arıyordum bitmeyen akşamlarda
Odamın camına yapışarak, bakıyordum karanlığa
İçerideki sobanın ışığı yansıyordu geceye, cama
Uzadıkça uzuyor düşlerin gerçeklerindeki yansımalar
Odanın içinde attığım voltaların sayısı da geceyi uzatıyor
Yıldızlar da çok bir kaç akşamdır
Herbir yıldıza ad koyuyorum
İniş, çıkış, hüzün, mutluluk en çok da sevgi veriyorum yıldızlara
Onlara bakıp gülüyorum eski fotoğraflara bakar gibi
Sessizce bakıyorum daha sonra
Ama engel olamıyorum gözlerimden akan yaşlara
Geceydi tanıştığım karanlıktı,
Ayağımın altında duran suyu bile deviriyordum
Soyutluğun dışında aldırmıyorum hayata
İnadına sessiz olan geceye inadına çığlık atıyor içim
Gece sessiz, gece puslu, gece hüzün
Bitmeyen akşamların gizi
Gece uzun, gece mat, gece amaçsız,
gece alışılmışlığın dışında
Bitmeyen akşamların altındakiler yani...