GECENİN AYDINLIK YÜZÜ

Yine gece,
Ve gökyüzü
korkuları besleyen o korkunç fonunda
Yanan mum,
Islak tenim,
Esrik düşler bir de sen...
Dinlediğim ezgi ve adın çalıyor beni.
Sesler sessizliği kovalarken,
Açılıyor ömrümün yaprakları.
Şimdi,
İçimdeki yangın beni vurmakta.
Zamanın sarkaçlarında yıllar can çekişiyor
Renkli kitaplarım dilsiz kalemlerim
ağıt yakıyor ezik sesime.
Sigaramın dumanı yakalarken umutlarımı,
Gözlerimin buğusu örtüyor usumu.
Yüreğimi düşlerin es noktasında bırakıyorum.
Anımsamaya çalışıyorum!
Geceyi mi yeniyor yalnızlığım?
Yoksa gecenin gölgesi mi şavkıyor bilincime?
Gel gitler arasında seni aradığımı anlıyorum
Sevdanın yalımı okşuyor yüzümü
İçselliğimde harmanlanıyor gece ve yüzün
Işığın tanrısı!
Hani ertelemesen gelişini
Karanlığı süpürsen
Türkü gibi dolansan boynuma
Sihirli öpüşünle kutsasan...
Yiğitçe hesaplaşırım korkuyla
Işığını yakalasam.
Gözümde kalmasan, bir de sevdamı anlasan...
07-01-2002 ÇORUM