Kara çarşafa bürünmüş bir kadındır gece. Somut bir duygu yoktur barındırdığı. Gözle görünen bir yalnızlıktır yaşadığı.
Kadının kadın olduğunu ispatlayan pembe bir nüfus, geceyi ise yalnızlıktır. Kapanmışlıktır firari duygulara.
Gece ve kadın, palyaçonun makyajı aslında büründükleri.
İki korkak ruh, bir birinden ayrılmaz iki ruh ikizi.
Yalnız kendilerinde barınır sırları, iki yorgun beden, kendilerinde yaşadıkları yanında dışarıya gösterdikleri kadar yüzleri.
Yıllar önce gecenin ardında bir fotoğraf karesine hapsettim seni.
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
'Sormak aklıma gelmedi değil ama kulaktan dolma değil de yaşayarak öğrenmeyi tercih ettim… Acaba şimdi, şu an sende saklananları bilemeden, göremeden mi kaybettim. '
Gece ve kadını çok benzer bularak ben de beraber kullanmışımdır o yüzden hoşuma gitti.Tebrikler
Özünde düz yazı veya makale gibi sımsıcak ama sorgulayıcı olmakla beraber kimbilir kaç özlem biriktirmiş üstad ve geceye eş/kadı evet ikisi de gizemdir barındırdıkları ne çok şey olur/çok kimse habersizdir mamafi acıdan/ızdıraptan yana saklanmışlıklardır.Mutluluklarını haykıran nefesler salar kadın geceye.Kaleminize sağlık az da/öz..
bu biriktirme merakı değil mi zaten bizi mahveden :)))))))
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta