Gece örter iken karanlık tüllerini
Sahte bakışlardan yorgun yeryüzüne,
Kaçar Âdemoğlu, bırakır rollerini
Her kat tülde bir kat daha çıkar maske
Ve öyle üzgün, öyle huzursuz,
Öyle yüzsüzdür gündüze göre
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
