Zifiri karanlıkta yola düştüm tek başıma
Nefes aldıkça sol yanımda sendin büyüyen
Bir şehrin sokak lambalarını arıyor gözlerim
Çaresizliğin sembolü sanki yollar,
Gittikçe uzayan ve sonu görünmeyen.
Gün doğmayan soğuk gecelerde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Güzel bir anlatım acılar insan-ı geliştirir ufkunu açar hayattan ders çıkartır...
Gece de insan-ı içine alır.... kimi zaman rahatlatır kimi zaman yoldaş olur...
Yüreğiniz sağolsun tebriklerimle ...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta