Bir zamanlar bir çocuk yankıydı neşeyle
Kalemler dans ederdi tahtada bir umutla
Coşkular çığlıkta boğuldu ölümle kanla
Okullar yıkıldı neşe döndü hüzüne
Duvarlar düşerken öğretmen tek başına,
Çocukların gözlerinde “medet” hak aşkına
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta