Gazze’de çocuklar Şiiri - Seyrani Göl

Gazze’de çocuklar
açlıktan gecelerin karanlığında
sessizce eriyor,
bir mum gibi sönüyor ömürleri.

Hastane koridorları bomboş,
bir iğne yok,
bir damla umut yok;
doktorların gözleri bile
yorgun bir çaresizliğe gömülmüş.

Nefesleri kısık,
kalpleri titrek…
oyuncak yerine soğuk taşları kucaklıyorlar,
uykuları mezar sessizliğinde bölünüyor.

Dünya bakıyor,
ama görmüyor;
kulak veriyor,
ama duymuyor.
Bir çocuk sessizce ölürken
gökyüzü bile utancından kararıyor.

Gazze’de çocuklar
“açlıktan” ölüyor;
ve biz, uzak odaların pencerelerinden
yalnızca susuyoruz.
S.GÖL