11-12 yaşlarındayım, bütün oyunların dışarıda arkadaşlarla oynandığı günler…
çok güzel bir Karadeniz şehri, deniz kıyısında bir mahalle…
komşulukların hakkıyla yaşandığı,
hangi evde hangi yemek pişer, muhakkak komşuya birer tabak düşer, yollanan tabaklar boş gönderilmez günler.. paylaşımların zirve yaptığı zamanlar, herkesin birbirinin derdini, sırrını, kocayla kavgasını kolayca konuşabildiği, güvendiği zamanlar.
tatlıların, ramazan yufkalarının birlikte açıldığı,
kına geceleri, düğünlerin komşu desteğiyle yapıldığı, herkesin aynı mutluluğu hissettiği günler..
Tamamını Oku
nerde o günler!! yazın bir harika olmuşş realist akıcı bir yazı tşkler..
bu günlerde ne kadar çok ahhh nerede o eski günler diyoruz farkındamısınız?? bayramlar, komşuluklar, dostluklar, aşklar...
kendi çocukluğumdaki komşulukları hatırlattınız gerçekten içim ısındı düşününce bile, hayatımızda ne kadar önemliydiler..şimdi aynı binada daha tanımadığım insanlar var, gittikçe yanlızlaşıyoruz biray olarak yaşamayı öğreneceğiz derken yapayanlız yaşamlara sahip olacağız korkarım...
size gelince, eğer siz gazoz kapaklarını porselen tabaklar gibi görmeseydiniz ben bu satırları yazmıyor olacaktım zaten harikasınız... sizin gözlerinizle bakmak gibi zaten yazılarınızı okumak.. sevgiler..
mutlu olmanın püf noktalarını okuruz dergilerde gazetelerde, gerçekte hiç uygulanmayan yöntemler yada muhakkak uygalayacağım diyerek aklımızda tutup ama hiç hayata geçiremediğimiz yöntemler.. ben bu yazınızda mutluluğu hayatın içinde tamda kişinin kendi merkezinde ve elinde olan bir şey olduğu mesajını buldum.. mutlu olmanın 10 yolu diye sıralanan yöntemlere 11. sırada safiye ünlü nün yazılarını okumak diye eklenmesi gerektiğini düşünüyorum..
bakmak ve görmek olgusu olumluluklar ve güzelliklerle örtüştürülür, aslına herşeyi görmektir aslolanı ama çirkinlikleride kamufle etmek erdemi..
anne ben ne zaman öğreneceğim kendi düşümde yaşamayı diye yazmıştım*
önemli olan bakan gözlerin ne gördüğü
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta