Çocuktum; bu gönül boştu, günüm gündü, hayat hoştu.
O yıllar ne güzel yaştı! Zamanlar hep güzel bildim.
Çocuk kalbim pür eğlence, oyun düşlerdi erkence.
Masal isterdi her gece, yalanlar hep güzel bildim.
Oyun dostum, evim dostum, bu minval onbeşe bastım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Aruz vezninde bir gazel denemesi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta